In het begin van je leven ga je naar school, eventueel een vervolgopleiding en dan aan het werk. Maar je leert, steeds weer, je leven lang. Op de school was dat met veel regels en veel moeten. Na de school was dit meer op eigen wijze, zelf keuzes maken over wat te doen en te leren.
Ik heb werken en leren altijd heel leuk gevonden. In het onderwijs besteedde ik veel tijd aan het voorbereiden van de lessen. Ik gaf huishoudkunde en verzorging, en kon daar al mijn creativiteit in kwijt. Ik verzon allerlei projecten, zoals voeding in verschillende culturen, onderzoek in de supermarkt naar diverse producten en het project ‘koken voor anderen’. Dat laatste deed ik samen met de klas eerst voor docenten van de school en vervolgens voor de ouderen uit de buurt. Ik had een leerling als verantwoordelijke voor in de keuken en één voor in het restaurant. Het koken ging in kleine pannetjes, want een grootkeuken hadden we niet en het restaurant was gewoon in een lokaal. Wat een spanning, wat een plezier en wat een resultaat.
Dat lessen maken en projecten verzinnen vond en vind ik super om te doen. Inmiddels heb ik veel materiaal gemaakt, voor scholen, uitgevers en leefstijlinstellingen. Zo bouw je in je leven heel wat expertise op. Ik begon op de typemachine met typex voor de tikfouten en prittstift voor het plakken van de plaatjes tussen de teksten. Na het zelfgemaakte materiaal, volgden vele lesbrieven, lesboeken en later e-learning en websites. Ik leerde en groeide mee. De mogelijkheden die de computer bood en biedt, het werken met steeds gemakkelijker en toegankelijker software zodat ik nu zelf met foto’s, film en vormgeving e-learning en websites kan maken.
Toen ik deze week een telefoontje kreeg, realiseerde ik mij opeens hoeveel expertise ik opgebouwd heb. Een vriendin van een vriendin vroeg: ‘Jij weet toch veel van e-learning en gedragsverandering? Ik heb je naam en nummer gekregen, mag ik je er wat over vragen als voorbereiding op een sollicitatie?’ ‘Tuurlijk mag dat,’ was mijn antwoord. Ik gun iedereen een kans op succes en als ik daar aan kan bijdragen doe ik dat graag. Dus ik vertelde haar over de verschillende mogelijkheden en modellen die er zijn met betrekking tot de ontwikkeling van educatief materiaal en gedragsverandering. De kennis en voorbeelden kwamen in mij op alsof ik er gisteren nog mee had gewerkt, al was dat al weer vijf jaar geleden.
Na dit telefoontje overviel mij een intens gevoel van verdriet. Wat doe ik er nog relatief weinig met mijn expertise, realiseerde ik mij. Confronterend. Het is mij niet meer gelukt om in deze beroepssector werk te vinden, ondanks mijn 100 procent inzet. Ik ben gewoon weg te oud …. En zo komt onverwacht het weggedrukte gevoel van gemis naar boven.
Bij de pakken neerzitten past niet bij mij. Ik heb mijn leven een draai kunnen geven. Ik ben zeker gelukkig met wat ik nu doe, met mensen te laten genieten van het ontdekken en gebruiken van hun creativiteit. Daar heb ik veel ervaring mee opgedaan, over geleerd en expertise over opgebouwd.