Wat is dat toch moet die Berners dat ze een plek veroveren in je hart en er never de nooit meer uitgaan? Heerlijke honden! Ook als we met vakantie zijn. Afgelopen najaar (2023) zijn we tien weken samen met man, drie Berners op pad geweest. Na een maand rondreizen door Spanje belanden we in Albufeira, Portugal, waar we vier weken op dezelfde camping verblijven. In Nederland regent het onafgebroken, in Portugal zijn wij aan het nazomeren. Overdag 20 graden en soms ook een weekje echt wat warmer, hoe fijn! ’s Avonds is het koel. Dat betekent binnen zitten, gezellig met zijn allen, maar ook goed slapen.

We zijn op reis. Met Senna (8 jaar), Joy (5 jaar) en Nora (net 1 jaar geworden) trekken we in oktober en november door Spanje. Vervolgens arriveren we in Albufeira, Portugal, op de camping waar we een maand op een vaste plek staan. Het is heerlijk relaxed. We installeren ons. Dat wil zeggen, we huren een auto en de camper kan op zijn plekje blijven staan. Kleedje buiten, luifel uit en een omheining van schapengaas voor het drietal. Net als vorig jaar gaat dat prima, alleen moeten we Nora extra aanlijnen. Ze verrast ons namelijk een paar keer door in een mum van tijd onder de camper door te kruipen en weg is ze. Wat dat betreft is een jonge hond best wel weer wennen. We wandelen veel, zowel op de camping als erbuiten. Regelmatig trekken we er op uit met de huurauto en lopen kilometers in de natuur.

Joy is een van onze allerliefste Bernermeisjes en ze wordt binnenkort al weer 5 jaar. Ze is geboren op 24 september 2018 in Leeuwarden. Ze komt bij ons op 25 oktober 2019 en ze is dan ruim een jaar. Wij hebben Sara, zij is op dat moment bijna 11 jaar. Sara is onze eerste hond en met haar hebben we een nestje. Ze krijgt zeven pups, drie meisjes en vier jongetjes. Helaas overlijdt de dochter die we houden, Silke, maar zes en half. Omdat Sara zo alleen is, komt Nova, een zwaar getraumatiseerd ex-fokteefje dat gaandeweg ontdooit en steeds aanhankelijker wordt. Ze moet nog socialiseren want ze heeft 7 en half jaar in een kleine ruimte in een schuur doorgebracht. Nova is ruim 8 als Joy in ons leven komt.

Vandaag is Senna drie jaar bij ons. Ze is via bemiddeling van Charlotte Angels bij ons gekomen. Er stond een foto van een aandoenlijk Bernermeisje van ruim vier jaar op Facebook. Na contact met Anja bleek het te gaan om een meisje dat al twee jaar in een kleine ruimte in een kennel leefde en daarvoor in de meest verschrikkelijke fok had gezeten, die je maar kon bedenken. Ze heeft een platte luchtpijp volgens de kenneleigenaar. Anja weet niet wat dat inhoudt en onze dierenarts ook niet. Achteraf blijkt ze ook geen platte luchtpijp te hebben, maar hijgde en knorde ze luid van de stress. Ze doet dat nu nog wel eens een enkele keer, maar dat is meestal van vreugde, als we ergens heen gaan.

11 januari 2023 komt pup Nora, acht weken oud, bij ons wonen. We kennen haar al wel wat langer. Haar moeder Bernersennen Jillz, van Karina en Natasja, komt regelmatig bij ons logeren. Ook de week nadat ze bevrucht is. Nora is dus al als klein celletje bij ons in huis. Met Karina heb ik afgesproken dat, als er teefjes worden geboren, ik er graag ééntje wil. De laatste jaren hebben we herplaatsers gehad en de tijd dat we een pup in huis hadden is al meer dan 10 jaar geleden. Ik nader de 65 en wil heel graag nog één keertje een pupje in mijn leven. En zo komt Nora bij ons in huis, bij Anton en mij en onze twee Bernersennen herplaatsdames Senna van 7 en Joy van 4 jaar. Ze is ontzettend leuk, vertederend en gewenst. Soms denken wij ‘waar zijn we aan begonnen’.

Nova is vandaag ingeslapen. Ze is 10 jaar en 10 maanden geworden. Ze was zo sterk. Je kon aan haar niet zien of ze ergens last van had of pijn had. Een ijzersterke tante en nog superlief ook. Gisteravond bleek ze niet lekker. Wilde geen koekje en haar ogen stonden raar. Haar slijmvliezen waren koud en we vertrouwden het niet. Dierenarts gebeld en we konden terecht bij de spoeddienst in het dierenziekenhuis in Hattem. Daar aangekomen was er geen minuut meer te verliezen, het was een maagtorsie. Dan is de maag gekanteld, kan er niks meer in en uit en sterft de maag af. Er komen allerlei gifstoffen vrij en de hond vergiftigd zichzelf. Er moet acuut opgetreden worden en dat hebben de dierenartsen dan ook gedaan. Ze zijn lang bezig geweest en op een gegeven moment lukte het de maag terug te draaien. Er kwam allemaal vloeistof vrij. Stap 1 was gelukt, maar ze waarschuwden ons dat er nog een lange en onzekere weg te gaan was. We waren uiteindelijk om 1 uur ’s nachts weer thuis. Nova hebben we achter moeten laten en we hadden geen idee of ze het ging redden. Ik ging op de bank zitten schrijven en wat miste ik haar al meteen. Normaal ligt zij hier aan mijn voeten in het hoekje tussen Anton en mij op de grond. Als ik dan een drankje ga halen, neem ik soms wat cashewnootjes mee. Ons geheimpje, van Nova en mij, is dat ik er dan ééntje op de bank leg en zij hem stiekem opeet. Dat doe ik een tweede keer en dan is het klaar. Nova weet dat. Na het tweede cashewnootje is het ‘plof’ en daar ligt Nova weer op haar plekje. Gisteravond dus niet en nu weet ik inmiddels dat dit nooit meer zo zal zijn.  

Het is een heel bijzonder meisje, ons Bernersennen hondje Nova. Ik zou haar voor geen goud willen missen. Als je van zo ver gekomen bent zoals dit meisje is, en als je dan kijkt waar ze nu is, dan kun je alleen maar dankbaar voelen. Dankbaar dat wij dit samen met haar en onze twee andere Bernermeiden hebben kunnen en mogen doen.

Afgelopen 6 mei is het twee jaar geleden dat we Nova opgehaald hebben in Aschaffenburg in de buurt van Frankfurt. Daar zat ze tijdelijk in een pleeggezin bij Anja. Een trillend bang, mishandeld en zeer getraumatiseerde Bernersennen fokteefje van bijna acht jaar oud. Nova heeft inmiddels echt een diepere dimensie aan ons leven toegevoegd. Een dimensie die ik misschien niet zo goed met woorden kan vatten. Het gaat over gevoel, een diep gevoel van dankbaarheid.

In het begin van je leven ga je naar school, eventueel een vervolgopleiding en dan aan het werk. Maar je leert, steeds weer, je leven lang. Op de school was dat met veel regels en veel moeten. Na de school was dit meer op eigen wijze, zelf keuzes maken over wat te doen en te leren.

Ik ben niet gelovig opgevoed. Aan de ene kant fijn omdat ik zelf keuzes kan maken in wat ik geloof en wat niet. Aan de andere kant voel ik ook wel wat gebrek aan algemene ontwikkeling. Het enige wat ik er ooit over geleerd heb, waren de lessen van juffrouw Kwak. Juffrouw Kwak ging in de jaren 60 alle basisscholen in onze gemeente langs om godsdienstlessen te geven. We kregen dan een boekje en daar zette zij een stempel in. Bij die stempel hoorde een bijbel verhaal. Veel kan ik mij niet herinneren. Behalve het verhaal van Job. Dat maakte indruk. Hij verloor alles en bleef toch in God geloven. Het waren alleen de christelijke verhalen die in de godsdienstlessen aan de orde kwamen. Niks over de Islam, het Boeddhisme, Hindoeïsme of welk ander geloof dan ook.

Mooi, lastig, inspannend en leerzaam. Elk weekend ben ik een paar uur bij een 79-jarige vrouw met dementie. Haar man is mantelzorger en hij kan dan iets voor zichzelf doen. Even naar de winkel, shoppen, naar vrienden, wandelen, waar hij maar zin in heeft in die relatief korte periode. Hij is heel wat jonger dan zijn vrouw. Meer dan 10 jaar. Waarschijnlijk heeft hij er nooit bij stilgestaan dat hij in deze positie terecht kon komen, zorgen voor een partner met dementie. Je bent zelf nog relatief jong en staat midden in het leven en je partner die in een andere wereld leeft.

Morgen moet ik voor de prik; Astra Zenica. Gemengde gevoelens. Enerzijds om de berichtenstroom over de bijwerkingen. Er bekruipt mij toch een wat onrustig gevoel. Dat je er ook nog behoorlijk ziek van kan worden. Bijwerkingen zoals spierpijn, vermoeidheid, verhoging en koorts, koude rillingen, gewrichtspijn en misselijkheid. De verschillen die er zijn tussen mannen en vrouwen, die overigens niet onderzocht zijn. Over de verlaagde bloedplaatjes en trombose maar helemaal te zwijgen. En dan geldt voor het Astra Zenica vaccin ook nog dat het maar 60-80% effectief is wat betreft het voorkomen van corona.

Dit weekend is het 70 jaar geleden dat de eerste grote groep Molukse KNIL-militairen In Nederland aankwamen. Zij dachten dat het voor een tijdelijk verblijf was. Het bleek zoals we nu weten voorgoed. De eerste keer dat ik over KNIL-militairen hoorde was toen ik een jaar of 12 was in 1970. Ik ben het één na jongste kind uit een gezin van zeven kinderen. Als enige van die kinderen is er van mij voor mijn geboorte geen kaartje gemaakt. Dat vond ik raar. Mijn ouders deden er eerst wat vaag over: ‘Je kwam midden in de zomer, het kwam niet goed uit.’ Maar bijdehand als ik was, nam ik daar geen genoegen mee. Mijn jongste broertje was maar van een maand later, ook nog zomer en had wel een geboortekaartje. Uiteindelijk kwam bij mijn moeder het hoge woord eruit.  ‘Je was een donkere baby en je had een plat breed neusje, je vader dacht dat ik vreemd was gegaan met één van de KNIL-militairen uit het opvanghuis aan het begin van de straat.’ De Vijverlaan in Epe. Wauw, dat was wel even een verrassing, dat hakte er wel in! Toen wilde ik natuurlijk weten wat KNIL-militairen waren en vanaf dat moment ben ik in de geschiedenis van de Molukken geïnteresseerd geraakt.

Omdat ik een workshop Bob Ross schilderen geef, ben ik vandaag naar de tentoonstelling van hem in geweest in het museum More in Gorssel. Er zijn 38 schilderijen te zien. Bob Ross is beroemd geworden door zijn televisieprogramma ‘The Joy of painting’. Dit programma was ruim 10 jaar te zien op televisie van 1983 tot 1994. In 381 afleveringen schilderde Bob; bergen, naaldbomen, waterpartijen, bospaadjes, schuurtjes enzovoort. Hij kreeg het voor elkaar om in 26 minuten een compleet schilderij te maken. Elk schilderij maakte hij drie keer. Eentje voor de uitzending, deze diende als voorbeeld in de televisie-uitzending waarin hij nummer twee maakte. Het derde schilderij maakte hij zodat hij de wijze van tot stand komen kon beschrijven in zijn instructieboek. Hij hield dan bij in welke volgorde hij werkte en welke kleuren en penselen hij voor de verschillende onderdelen gebruikte.

Jazeker!! Creativiteit wekt creativiteit op. Met andere woorden als je niks doet, komt er ook niks. Om creatief te worden, moet je in beweging komen en gewoon gaan doen. Er mee bezig gaan, zo vaak als je kunt!

Ja natuurlijk, je legt je er bij neer, bij de coronaregels. Ze zijn er uiteindelijk om de pandemie af te wenden, om de mensen te beschermen tegen ziekte en tegen het risico van sterven. Leuk is anders. Het is wel kaal zonder de sociale contacten. Gelukkig is er internet, zijn er de sociale media en niet te vergeten de telefoon met whatsapp. Daar gaan de contacten gelukkig gewoon door.

Origineel betekent letterlijk oorspronkelijk, onvervalst en van niemand anders afgekeken. Dat vraagt nogal iets van een mens als je creatief en origineel wilt zijn. Er zijn al zoveel creatieve uitingen op de wereld, er is al zoveel nieuws bedacht, hoe lastig is het dan om toch origineel te zijn.

Zit jij ook af en toe voor je uit te staren en denk je: ‘Wat zal ik eens gaan doen?’ Niet dat je je dan per se verveelt. Ik verveel mij tenminste eigenlijk nooit. Ik heb altijd wel iets te doen. Omdat ik nogal gestructureerd ben, maak ik ’s morgens een lijstje in mij hoofd met dingen die ik moet en wil doen. Het vervelendste klusje doe ik meestal eerst en dan ontstaat er weer ruimte. Ik draai het ook wel eens om. Dan doe ik het leukste eerst, want dan heb ik dat maar vast binnen. Het is een beetje hoe mijn pet staat. Maar soms weet ik niet waar ik zin in heb en wat ik eens zal gaan maken. Waar haal ik dan mijn ideeën vandaan?

Ik vind het heerlijk om met meerdere projecten tegelijkertijd bezig te zijn. Of dat nou om mozaïekwerkstukken gaat, over tekeningen, het vullen van mijn Art Journal of wat voor creatieve activiteiten dan ook. Ik kan dan van het ene project naar het andere gaan. Heb ik geen inspiratie meer voor het mozaïeken dan ga ik tekenen. Heb ik geen zin meer in die ene tekening dan ga ik verder met een andere. Ondertussen denk ik na over dat werk dat ik uitstel. Het broeit en ontwikkelt zich in mijn hoofd. Soms droom ik er over of denk ik eraan als ik onder de douche sta. Het meeste werk dat ik onder handen heb, maak ik toch af, ook al kan er langere tijd overheen gaan. Juist dat met meer projecten tegelijk bezig zijn boeit me, maakt mij productief, maakt me blij en dat ik me voldaan voel.

Zeg jij dat ook wel eens over jezelf? “Ik ben helemaal niet creatief”. Dat klopt niet want creatief zijn betekent nieuwe dingen bedenken, doen of maken. Dat kun jij ook. En tekenen, schilderen, mozaïeken, je kunt het allemaal leren. De onderstaande tips helpen jou verder.

Ik heb gewoon op dit moment even geen inspiratie. Toch wil ik per week twee blogs schrijven. Het moeten echter wel blogs zijn die ergens over gaan. Die interessant zijn voor een ander om te lezen.

Het meest belangrijke dat ik de laatste jaren geleerd heb, is dat het werk waarvan ik dacht dat het ‘geen werk’ was, eigenlijk hetgeen is dat mij het meest oplevert. Ik beschouwde dat ‘geen werk’ als lekker aanrommelen. Te leuk om echt werk te zijn. Maar inmiddels ben ik erachter dat juist dat het echte werk is, het werk waarbij er in mij iets van een soort magie ontstaat.

Dat is wat veel mensen denken. Gewoon een paar tegels kapotslaan, opplakken en dan heb je een mozaïekwerkstuk. Dat kan. Maar mozaïeken is veel meer! Je kunt namelijk allerlei materialen gebruiken zoals glas, steentjes, kralen, schelpen en oud servies. Je kunt ook allerlei stijlen mozaïeken en verschillende vormen; twee- en driedimensionaal.

Als jij niet weet waar ik woon en werk denk je wellicht; Hoe kun je nou creatief zijn tussen de schapen? Of zijn schapen zo creatief? Dat ligt er aan wat we onder creatief verstaan. Creatief betekent letterlijk ‘iets nieuws doen, ontdekken of maken’. Eerlijk gezegd zijn schapen dan niet creatief. Zij grazen de hele dag. Liggen in de zon, de regen of sneeuw en zoeken bij heel slecht weer de stal op. Ook het voortplantingsproces is niet echt creatief. Wij hebben vier ooien (vrouwelijke schapen) en we lenen in het najaar een ram van de buurman. Hoe dat gaat? De ram wordt naar de wei gebracht. Hek gaat open en hup binnen drie tellen zit de ram op de ooi. Niks gezelligs aan. Geen kennismaking, geen aarzeling. Niet creatief. Bij mensen gaat dat anders. Gelukkig maar!

Jazeker, creatief denken en doen kun je  leren. En dat geldt voor iedereen! Dus ook voor jou! Als iemand zegt: ‘Ik ben niet creatief’, dan klopt dat niet. Diegene zou moeten zeggen: ‘ik heb mijn creativiteit niet ontwikkeld.’ Creativiteit ontwikkelen is voor veel mensen niet vanzelfsprekend . Het huidige onderwijs richt zich nog steeds op het vinden van het goede antwoord. Als je bedenkt dat er voor veel vragen meerdere antwoorden mogelijk zijn, hanteer je al een creatievere manier van denken. In het onderwijs is dus nog heel veel te winnen!

Maak je eigen vredesduiven. Je kunt kiezen uit vijfstuks!! Je kunt ze allemaal maken, maar je kunt er ook eentje kiezen.  Zie hieronder het resultaat van alle vijf. Daarna wordt per duifje uitgelegd hoe je deze kunt maken. Direct hieronder kun je het malletje voor de duif downloaden. Veel plezier!!!

Hieronder zie je twee videofilmpjes waarin uitgelegd wordt hoe je leuke kaarten kunt maken voor Koningsdag. 

Het is binnenkort Pasen. Hoe leuk is het om, juist in deze Lockdown, iemand te verrassen met een eigen gemaakte kaart voor Pasen. Op die manier hou je contact én je gebruikt je tijd op een creatieve manier. In dit blog leg ik uit hoe je op vijf verschillende manieren paaskaarten maakt. Niet te moeilijke maar toch genoeg uitdaging én met een mooi resultaat.

Afgelopen december ben ik weer begonnen met breien en lid geworden van een breiclub. Ik brei nu een ‘mystery deken’. Elke maand krijg ik patronen en zo vormt zich in een half jaar tijd een deken. Ik weet niet van tevoren wat het wordt. Het is erg leuk om te doen. Het eerste obstakel ik tegenkwam was een kabelnaald. Ik had nog nooit kabels gebreid, dus van het bestaan van een kabelnaald was ik niet op de hoogte. Voor degenen die dit ook niet kennen: een kabelnaald is een naald met twee bochtjes waar je tijdelijk een paar steken op kunt bewaren. Je kunt op die manier verder breien en later de steken weer oppakken. Waar ik ook nooit van gehoord had zijn ‘breivisjes’. Op breivisjes kun je een bepaalde hoeveelheid garen wikkelen. Als je dan met verschillende kleuren breit, gaat het garen niet zo snel door elkaar. Nou ik heb zonder visjes gebreid. Dan moet je wel regelmatig de draden ontwarren maar dat is best mindful eigenlijk.!

Soms heb je zin om creatief aan de slag te gaan. Je kijkt naar je lege vel papier, of naar die ene bladzijde in je Art Journal (kunstdagboek) en de lust vergaat je. Je denkt misschien: ‘Geen idee wat ik moet maken. Waar moet ik beginnen….zucht…..’.   Dat kan heel frustrerend zijn!

Een Art Journal bijhouden is gewoon hartstikke leuk om te doen. Lekker jezelf ontspannen en creatief uiten, is een heerlijke bezigheid. Laat je dagelijkse beslommeringen even los. Ga gewoon aan de slag zonder al te veel na te denken met kleuren, vormen, gedachteloos, instinctief of naar aanleiding van een ontwerp. Ik hoop dat jij het even leuk gaat vinden als dat ik het vind. Heel veel plezier. In de video hieronder laat ik je zien hoe je een bladzijde in je art journal kunt maken. Je kunt ook een cursus doen!

Winkels dicht. Dus ik kan niet even naar de winkel om een bolletje wol te kopen zodat ik een paar babysokjes kan breien. Wat nu? Online bestellen dan maar. Maar ja, dan ga ik wel wat meer bolletjes bestellen. Enerzijds omdat ik dan langer vooruit kan, anderzijds omdat ik dan de verzendkosten bespaar. Leuke kleurtjes uitgezocht. Ik verheugde me er al op! En toen? Toen moest ik 2 weken wachten voordat het geleverd werd. De online wol winkels hebben het druk druk en nog eens druk. Ik heb in de tussentijd mezelf bezig gehouden met restjes. Toen het eindelijk geleverd werd, kon ik weer aan de slag. Maar liefst 20 paar babysokjes gebreid. Zo lekker handzaam breiwerkje en snel resultaat. Zie webshop.