Morgen moet ik voor de prik; Astra Zenica. Gemengde gevoelens. Enerzijds om de berichtenstroom over de bijwerkingen. Er bekruipt mij toch een wat onrustig gevoel. Dat je er ook nog behoorlijk ziek van kan worden. Bijwerkingen zoals spierpijn, vermoeidheid, verhoging en koorts, koude rillingen, gewrichtspijn en misselijkheid. De verschillen die er zijn tussen mannen en vrouwen, die overigens niet onderzocht zijn. Over de verlaagde bloedplaatjes en trombose maar helemaal te zwijgen. En dan geldt voor het Astra Zenica vaccin ook nog dat het maar 60-80% effectief is wat betreft het voorkomen van corona.
Anderzijds om de prik als fenomeen. Je kunt weigeren en dan kom je straks ergens achter aan de rij. Onduidelijk blijft welk vaccin je dan krijgt. Het meest lastige van dat hele prik-gedoe is dat ik niet weet wat ik daar nu eigenlijk van vind. Ik heb er geen specifieke mening over, onvoldoende beeld van en dat maakt me onzeker. Je moet haast wel mee gaan in de hausse. Ik zou er voor kunnen kiezen om niet te gaan prikken, het risico te nemen dat ik er ziek van word of zelfs om er dood aan te gaan. Maar dan wil ik het niet op mijn geweten hebben dat ik een eventuele besmetting door kan geven. Dat is, denk ik, de belangrijkste reden om toch te gaan.
Die hele ziekte en de maatregelen blijven ondoorzichtig en lijken soms willekeurig. Geen idee wat er nu eigenlijk helpt en wat niet. We zijn als mensen nog steeds een onderdeel van de natuur of we dat nou willen of niet. De natuur regelt haar zaakjes. Komen er teveel van een soort, dan breken er ziektes uit. Moeten we niet naar een samenleving toe die dichter bij de natuur gaat leven en accepteert dat de dood bij het leven hoort? Die veel minder de aarde en haar grondstoffen uitput?
Nu is vaccineren de oplossing. Maar hoe lang gaat dat door? Dit jaar moet ik twee prikken halen en volgend jaar? Het jaar daarop? Welke virussen staan ons nog te wachten? Blijven we het sociale leven op slot gooien? Dat is toch geen leven…. Moeilijk vind ik dit. Moeilijk ook om die prik te gaan halen morgen. Ik zie er vreselijk tegenop. Toch doe ik het. Verstand op nul. Ik wil ook zo graag naar wat meer normaal ……
